Carl Schmitt - Wikipedia. Franse druk van Politische Theologie.
Carl Schmitt hatte seine Option f. Schmitt politische theologie pdf Carl Schmitt. Carl Schmitt hatte seine Option f.
Vier Kapitel zur Lehre von der Souver. Hij is dan ook vooral invloedrijk geweest in de politieke filosofie en rechtsfilosofie. Schmitt behoorde tot de controversieelste denkers van de twintigste eeuw. Tijdens de Weimarrepubliek (1. Enkele weken na de machtsovername door Adolf Hitler verscheen Schmitts eerste artikel waarin hij het nieuwe regime steunde en andere juristen opriep zich eraan te conformeren.
In het verlengde hiervan werd hij in mei 1. Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij, net als de filosoof Martin Heidegger. Van 1. 93. 3 tot 1. Schmitt voor het nationaalsocialistische regime en schreef artikels die het regime steunden, met enkele die ook uitgesproken antisemitisch waren. In 1. 93. 6 viel hij, na een actie van de SS, in ongenade en werd hij van alle politieke functies ontheven. Na de oorlog werd hij gevangengenomen door de Russen.
Carl Schmitt stirbt in seiner Geburtsstadt. Carl Schmitt: Politische Theologie.2 Carl Schmitt: Die Diktatur.9 Carl Schmitt: Der Leviathan.15. 2 Carl Schmitt: Politische. Carl Schmitt: Die Diktatur.
Na verhoor werd hij weer losgelaten. Ook werd hij gevangengenomen door de Amerikanen. In 1. 94. 7 kwam hij weer op vrije voeten.
Hij verklaarde onder meer: . Hij zou nog contact hebben met vooraanstaande denkers zoals Alexandre Koj. Hij stierf in zijn geboortedorp op 7 april 1. Schmitt was de schrijver van een omvangrijk oeuvre dat zich niet eenduidig laat beoordelen: zijn eerste boek verscheen in 1.
Drei Hauptwerke: Die Diktatur 1921; Verfassungslehre 1928 (Neudruck 1954). Carl Schmitt heiratete zwei Mal. Aus zweiter Ehe stammte. Carl spricht gelegentlich ziemlich negativ Working Review of Carl Schmittâs Dictatorship, edited and translated by Michael Hielzl and Graham Ward (Cambridge, UK: Polity Pres, 2014) Clifford Angell Bates, Jr. Warsaw University [email protected] With this translation. Die Diktatur, so Schmitt. Arnswaldt: Carl Schmitt (Biographie).
Het werk van Schmitt kent verschillende thema. Een belangrijke gedachte in zijn werk is de zoektocht naar een zinvolle politieke (wereld)orde. Lange tijd gold Schmitt als een Schreibtischt. Sedert de jaren 9. Sommigen zien in Schmitt een van de grootste politieke denkers van de twintigste eeuw. Anderen zien in hem niet meer dan een gewetenloze opportunist.
Zijn geschriften en idee. Schmitt heeft talloze publicaties op zijn naam staan. Zijn bekendste werk is Der Begriff des Politischen. Zijn werk heeft een sterke invloed gehad op vele andere politieke denkers uit zijn tijd zoals vele leden van de Frankfurter Schule zoals Max Horkheimer, Theodor Adorno en Walter Benjamin, maar ook op centraal liberale denkers als Carl Friedrich en Hans Morgenthau. Ook is het recentelijk gebleken dat ook voor Hannah Arendt en postmoderne denkers denkers zoals Jean- Fran. Hij reageert met andere woorden fel tegen opvattingen over de politiek die te ge.
Zo zet hij zich bijvoorbeeld sterk af tegen zijn tijdgenoot Hans Kelsen, een neokantiaan die in diens werk Das Problem der Souver. Recht dat met andere woorden is geabstraheerd van al het concreet menselijke. Schmitt stelt daartegenover dat dit niet mogelijk is: alle wetten zijn ingebed in concrete situaties. Uiteindelijk, zo stelt Schmitt, zitten er zelfs onder extreem geabstraheerde en universele wetten altijd nog mensen. Het recht is dus uiteindelijk altijd mensenwerk. Hiermee bekritiseert hij ook de filosofische stellingname van John Locke, en komt hij dichter bij wat de filosoof Thomas Hobbes stelde: de wetten worden bepaald, niet door de waarheid, maar door wat de Leviathan, of soevereine macht, oplegt.
Schmitt legt de nadruk op het feit dat er zich in elke staat een gemeenschap van mensen bevindt, die per definitie niet universeel kan zijn. Er is met andere woorden altijd een . Om maar van een politieke staat te kunnen spreken, moet er ook iets buiten die staat zijn. Schmitt stond dan ook erg negatief tegenover alle vormen van pluralisme, want die verdeelden de staat.
In deze zin kan Schmitts antisemitisme deels begrepen worden: de Joden hebben volgens Schmitt een verdeelde loyaliteit. Een loyaliteit niet enkel jegens de Staat, maar ook jegens het Joodse volk en de Tenach. De bekende eerste zin van dit werk geeft al antwoord: . In deze uitspraak zitten echter enkele, misschien bedoelde, dubbelzinnigheden ingebouwd. Zo is het niet duidelijk of . Het lijkt er althans op dat, gezien Schmitts filosofie, hij hiermee vooral wil zeggen dat het niet op voorhand vastligt wat de uitzonderlijke gevallen zijn.
Er bestaat met andere woorden geen absolute regel die over zulke uitzonderingen beslist. Volgens Schmitt onthult deze uitzondering de ware aard van de soevereiniteit juist: de uitzondering wordt niet enkel bepaald door de soeverein, maar definieert tevens zijn macht. Soevereiniteit vormt daarnaast voor Schmitt een schot (Grenzbegriff) tussen wat wel en wat niet onder de wet valt. Voor Schmitt is een zuiver juridische interpretatie van soevereiniteit niet voldoende, omdat die maar . Het hele gegeven van de uitzondering toont juist de menselijkheid van het recht: een uitzondering is maar een uitzondering ten opzichte van het recht. Een uitzondering maken is dus enerzijds wel het recht bevestigen, maar anderzijds stellen dat dit recht slechts een menselijke constructie is en dus overstegen kan worden. Bij de uitzondering maakt de soeverein een eigen beslissing los van dit recht.
Dit kan eventueel gevonden worden in een immanent criterium, en zo'n criterium ligt volgens Schmitt in de soeverein. Hij roemt Hobbes die in reactie op de toenmalige godsdienstoorlogen, de idee van een Leviathan naar voren bracht, die de soeverein kan zijn. Dit kan Schmitts steun aan het naziregime en Adolf Hitler verklaren: waarschijnlijk zag Schmitt in Hitler zo'n soeverein aan het werk. Vier Kapitel zur Lehre von der Souver. Zwischenbemerkung zum Begriff des Politischen, D& H, Berlin 1. Positionen und Begriffe im Kampf gegen Weimar- Genf- Versailles 1. V. Erfahrungen in der Zeit 1.
Politische Theologie II. Die Legende von der Erledigung jeder Politischen Theologie, D& H, Berlin. Hamlet oder Hekuba, 1. Gespr. A., De onontkoombaarheid van de politiek. De soevereine vijand in de politieke filosofie van Carl Schmitt, Ubbergen, 1. Zuckert, Catherine H., Political Philosophy in The Twentieth Century - Authors and Arguments, Cambridge, Cambridge University Press, 2.